Κατά τις διάφορες μυήσεις ο μαθητής προσκυνεί τρεις φορές τον βωμό και τον Λάμα και προσεύχεται γονατιστύς: "Ικετεύω εσάς όλους τους Βούδδες και Μποντισάτβα των δέκα κατευθύνσεων, μη με λησμονείτε! Διδάσκαλοι, σας ικετεύω, μη με λησμονείτε! Εγώ, που το όνομα μου είναι... απ` αυτή τη στιγμή και ως το φωτισμό μου, καταφεύγω στο Λάμα, καταφεύγω στο ντάρμα, καταφεύγω στη σάνγκα".

Μ` αυτόν τον όρκο ο μαθητής δένεται με τα τρία "πολύτιμα πετράδια", τον Βούδδα, το ντάρμα (τη διδαχή) και τη σάνγκα (την κοινότητα). Και τα τρία διαλύονται στον Λάμα σε μια ενότητα: Το πνεύμα του Λάμα γίνεται για τον μαθητή ο αφυπνισθείς Βούδδας, οι λόγοι του αποτελούν το ντάρμα και η εξωτερική του μορφή τη σάνγκα.