`Μου αρέσει να πίνω σαμπάνια και να πετάω στα ύψη. Μου αρέσει να πηγαίνω με το αυτοκίνητο προς το Ρόντμελ, μέσα στη ζέστη ενός Παρασκευιάτικου απόβραδου και να τρώω ζαμπόν, και να είμαι καθισμένη στη βεράντα μου και να καπνίζω ένα πούρο με καναδυό κουκουβάγιες`.

Η Βιτζίνια Γουλφ (1882-1941) υπήρξε μια γυναίκα με πολλές ζωές: μοιρασμένη ανάμεσα στο Λονδίνο και το ερημητήριό της στο Σάσεξ, ανάμεσα στην κοσμικότητα και τη μοναξιά, στάθηκε με δέος μπροστά στα μικρά καθημερινά θαύματα και γνώρισε την τρέλα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]