Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της μουσικής οι συνθέτες έχουν στην υπηρεσία τους στοιχειώδεις και βασικές αρχές οργάνωσης και δομής, τις οποίες χρησιμοποιούν σαν καλούπι ή πλαίσιο για την παρουσίαση του υλικού της μουσικής-ρυθμού, μελωδίας και αρμονίας. Αν και κάθε σύνθεση, που είναι το αποτέλεσμα της φυσιολογικής ανάπτυξης της ιδέας του συνθέτη, έχει τη δική της μοναδικότητα και ξεχωριστή ποιότητα, όλες είναι βασισμένες στις αρχές της ενότητας και αντίθεσης που επιτυγχάνεται από την ακριβή ή ελαφρά τροποποιημένη επανάληψη των στοιχείων της μουσικής και την παρουσίαση νέου υλικού. Από την ανάγκη να υπάρχει κάποιο σχέδιο και ένας προγραμματισμός στη μουσική, με το πέρασμα των χρόνων, αναπτύχθηκαν ορισμένες βασικές δομές και φόρμες. Στο βιβλίο αυτό δίνεται έμφαση και στρέφεται η προσοχή στις φόρμες οι οποίες επεξηγούνται με αντιπροσωπευτικά παραδείγματα από τη Μουσική Φιλολογία. Τα παραδείγματα αυτά δίνονται με σύντομη περιγραφή και ανάλυση για αναφορά και μελέτη. Το να περιγράψουμε το καλλιτεχνικό ύφος και την ανάπτυξη αυτών των μορφών ιστορικά είναι πάρα πολύ σπουδαίο για τη μελέτη της μουσικής αλλά δεν είναι ο σκοπός αυτού του βιβλίου ή η πρόθεση αυτής της σύντομης συλλογής κομματιών.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]