(. . .) Μια επισκόπηση της παγκόσμιας ιστορίας αποκαλύπτει πως σε όλες τις κοινωνίες, από τις πιο πρωτόγονες ως τις πιο αναπτυγμένες, η άσκηση βίας πάνω στο άτομο αποτελεί το προνομιακό όπλο κάθε εξουσίας. Είναι επίσης ιστορικά διαπιστωμένο ότι όπου γιγαντώνεται η κεντρική εξουσία, όπου θεοποιείται το κράτος στην άλφα ή βήτα μορφή του, εμφανίζεται αυτομάτως και η καταπίεση, που εκφράζεται με την εκμηδένιση του ατόμου, την καταστολή της διαφωνίας, την ποινικοποίηση των αμφισβητήσεων και τα βασανιστήρια. ( . . .) Σε ό,τι αφορά τα βασανιστήρια δεν υπάρχουν εποχές βαρβαροτήτων και εποχές ημερότητας. Διαχρονική πρακτική της εξουσίας ο βασανισμός. Η οργανωμένη βία είχε εμφανισθεί στις πρώτες κιόλας κοινωνίες, πριν από πολλές χιλιετίες, μαζί με τα ταξικά και άλλα αρχέγονα χαρακτηριστικά: το ιερατείο, τα αφεντικά, τους δούλους, τους αστυνόμους, τους δήμιους και, φυσικά τους βασανιστές. Μόνο οι μέθοδοι των βασανιστηρίων αλλάζουν ή εξελίσσονται και κυρίως βελτιώνονται για την πρόκληση εντονότερου και διαρκέστερου, δηλαδή αποτελεσματικού πόνου. Ο αρχαιοελληνικός αποτυμπανισμός, οι ρωμαϊκές ανασταυρώσεις, οι εξομματισμοί των Βυζαντινών, ο μεσαιωνικός τροχός, τα παλουκώματα της τουρκοκρατίας δεν είναι οδυνηρότερα βασανιστήρια από το μαρτύριο των ηλεκτροδίων και άλλα μέσα που προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία ή επινοούν οι δήμιοι κάθε αυταρχικής εξουσίας. Βασανιστήρια χωρίς αίματα, χωρίς πληγές, χωρίς έκδηλες κακώσεις ή καταφανείς αναπηρίες. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]