Όπως είναι γνωστό, οι «Βάκχαι» είναι το μόνο σωζόμενο έργο με θέμα σχετικό με το θεό Διόνυσο. Εδώ μύθος και ιστορία συνενώνονται και ανάγονται με ποιητικό τρόπο. Η λατρεία του θεού Διονύσου παρουσιάζεται στην πρωτόγονή της μορφή, με τη μορφή εκείνη που συνδέεται με το διθύραμβο, το χορικό άσμα του θεού από το οποίο γεννήθηκε η τραγωδία. Οι «Βάκχαι» αποτελούν ένα από τα πληρέστερα και πιο ολοκληρωμένα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας, γιατί συνενώνουν τρία βασικά στοιχεία: το τραγικό, το δραματικό και το θεατρικό. Ο Ευριπίδης με το έργο αυτό επιστρέφει στη μέθοδο και το ύφος της νιότης του και δημιουργεί ένα έργο που θεωρείται η μήτρα όπου συντελείται η σύλληψη, η επώαση και η γέννηση της τέχνης των τεχνών, που προστατεύει ο Διόνυσος, ο θεός της τραγωδίας. Ο ποιητής, στο τέλος της δημιουργικής του πορείας, παρουσιάζει το τραγικό με μια συνέπεια που δεν απαντάται αλλού στην ποίησή του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]