Το παρόν βιβλίο δεν αποτελεί, κατ` ουδένα τρόπο, ένα είδος ανθολογίας της πεζογραφίας μας της τελευταίας δεκαετίας και δεν έχει αξιολογικό χαρακτήρα. (. . .) Είναι, ωστόσο, ευνόητο ότι η ενασχόληση του κριτικού με κάποια έργα, ανεξάρτητα από τη θετική ή αρνητική χροιά που παίρνει η κριτική του, δείχνει ότι αυτά διαθέτουν στοιχεία που κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Κατ` επέκταση, απέναντι σε μια ογκωδέστατη λογοτεχνική παραγωγή, αυτά αποτελούν ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα των επικρατούντων πεζογραφικών τάσεων. Είναι αλήθεια πως πολλά ονόματα καθιερωμένων συγγραφέων και αξιόλογα έργα του απουσιάζουν. Αντίθετα, το βάρος έπεσε στους νεότερους ή και πρωτοεμφανιζόμενους, τη δεκαετία αυτή, συγγραφείς, ίσως γιατί σ` αυτούς γίνεται προσπάθεια ανίχνευσης και εντοπισμού νέων τάσεων και στοιχείων στη λογοτεχνία μας. Η συγκέντρωση ενός τέτοιου υλικού σε ενιαίο τόμο αφενός επιτρέπει την ανάδειξη των τάσεων αυτών της ελληνικής πεζογραφίας και, αφετέρου, καθιστά εμφανή τα εργαλεία του ίδιου του κριτικού μέσω των οποίων προσεγγίζει τη λογοτεχνική γραφή.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]