Η ώρα έφτασε τόσο για την ανθρωπότητα στο σύνολο της οργανωμένης της μορφής όσο και για τους λαούς και τα κράτη της Αφρικής. Η αντιμετώπιση της τραγικής κατάστασης της ηπείρου αυτής πρέπει να είναι αποτέλεσμα οργανωμένης διεθνούς στρατηγικής, στο πλαίσιο της οποίας όλοι θα αναγνωρίζουν τις ευθύνες τους, ενώ, παράλληλα, θα δεσμεύονται για τη συμμετοχή τους στην αποτελεσματική αντιμετώπιση του συνόλου των προβλημάτων. Και αυτό γιατί η αλληλεπίδραση των τελευταίων σε όλους τους τομείς υπαγορεύει και την υιοθέτηση ιδιαίτερων μέτρων για την καθόλα σφαιρική αντιμετώπισή τους. Η παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί με εξαίρεση την αφρικανική ήπειρο και τους λαούς της. Ούτε βέβαια να μετουσιωθεί, όπως πολλοί ευελπιστούν, σε παγκόσμια σφαιρική πολιτική που θα ξεπερνά τη σημερινή, οικονομική και μόνο, μορφή της. Σήμερα, η χαμένη ευκαιρία για τη διάσωση των λαών της Αφρικής από τη μιζέρια, αλλά και η παγκόσμια πρόκληση για την προστασία από την καθολική περιβαλλοντική υποβάθμιση των εδαφών της, δεν αφορά στη συγκεκριμένη και μόνον ήπειρο. Τόσο η οργανωμένη διεθνής κοινότητα όσο και η ανθρωπότητα στο σύνολό της έχουν χρέος για την αντιμετώπιση της κατάστασης αυτής γιατί τις αφορά άμεσα και επιτακτικά.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]