Ποια είναι η φύση του νεοϊμπεριαλισμού ως δομή παγκόσμιας διακρατικής κυριαρχίας και ηγεμονίας και πώς αυτός διαφέρει από τον κλασσικό ιμπεριαλισμό της εποχής του Λένιν; Τι είδους αυτοκρατορία οικοδόμησε η Αμερική μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και πώς διαχειρίστηκε τη διεθνή πολιτική από το 1939 έως σήμερα; Πώς ορίζεται η οικονομική κρίση της αυτοκρατορίας και πώς επιδρά στις πολιτικές δομές του νεοϊμπεριαλισμού; (. . .) Η μελέτη αυτή προσπαθεί να απαντήσει σ’ αυτά τα καίρια ερωτήματα και ταυτόχρονα να προτάξει ένα νέο ερευνητικό πρόγραμμα στη βάση της αδιαμφισβήτητης κρίσης της αυτοκρατορίας και της ανόδου της Ευρασίας (Κίνας, Ρωσίας, Ινδίας και Ε.Ε.) ως το ισοδύναμο ιστορικό αντιστάθμισμά της.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]