Η σοφίτα είχε τη μυρωδιά της σκόνης και των χρόνων. Ο Τζόρντι κοίταξε προσεχτικά μέσα από μια ηλιαχτίδα όπου χόρευαν μικροί κόκκοι σκόνης ανάμεσα στα ξύλινα δοκάρια της σκεπής. Υπενθύμισε στον εαυτό του ότι δεν ήταν από τα παιδιά που φοβούνταν τα μυστηριώδη μέρη. Όμως, η ησυχία και το σκοτάδι της σοφίτας σε συνδυασμό με τη μυρωδιά της κλεισούρας έφταναν για να ανησυχήσουν και το πιο θαρραλέο αγόρι. Ένας ήχος ακούστηκε από το βάθος. Φώλιαζαν άραγε πουλιά στα δοκάρια της σκεπής; Ή μήπως, ακόμα χειρότερα, ποντικοί; Ποιος ξέρει. . . Εκεί μέσα μπορεί να υπήρχαν πτώματα που είχαν σαπίσει σε σεντούκια, μυστικά από τα παλιά χρόνια, αποδείξεις για τρομακτικά εγκλήματα. Οτιδήποτε.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]