Σου `χει τύχει ποτέ να θες να μαζέψεις όλα όσα έζησες μέσα στη χούφτα σου; Και να θέλεις σαν εύπλαστο πηλό να τους δώσεις το σχήμα της σφαίρας; Έχεις νιώσει ποτέ την ανάγκη να πιάσεις χώμα και να το κάνεις κρυστάλλινο, διάφανο χρυσάφι; Μήπως προσπάθησες ποτέ να μοιραστείς το είναι σου και τον εαυτό σου; Ίσως να νιώθεις αποπνικτικά τη μοναξιά που σε ώθησε στην αποξένωση. Μήπως ακόμη και τώρα ελπίζεις πως κάτι, κάπου, κάποτε θ` αλλάξει τη ζωή σου και τη ζωή των άλλων τριγύρω σου; Αν ναι, τότε σίγουρα έχεις ζήσει κάτι απ` τη ζωή του... χρυσάνθεμου`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]