Τετράστιχα - VI

Μεγάλες οι στιγμές της Ιστορίας:
το τρένο που έφερε την Επανάσταση,
ο κορεσμός της μέλισσας από των λουλουδιών τη γύρη,
το αδιόρατο χαμόγελό σου πριν το κλάμα.

"Ωδή στη χαρά"

Όσο διέσχιζες το δάσος
κανένα δέντρο δε σ` αγκάλιασε·
εσύ τ` αγκάλιαζες και τα παρακαλούσες.
Φοβόσουν πάντα πως αν αρνηθείς
την πίστη σου στα χελιδόνια,
θα έχανες την προσμονή της άνοιξης.

Τώρα μαζεύεις τούφες απ` τα σύννεφα,
για να υφάνεις τι;
Τα άμφια του μάγου της φυλής
ήρθαν απ` έξω
και είναι άριστης ποιότητας.
- Αν κάτι δεν αλλάζει, είναι οι ανταύγειες της αλισάχνης.

Θ` αρχίσει το συνέδριο πάλι με την Ενάτη.
Στα έδρανα ανοιχτοί οι ονειροκρίτες.
Θέμα: η αναζήτηση μιας Εσπεράντο.
Όλα τελειώνουν με το Ωσαννά.
Παρ` όλ` αυτά κανένας δεν σε εξαπάτησε·
εσύ εξαπάτησες τον εαυτό σου.

"Ένα Σαββάτο βράδυ"

Αν -λέω αν- πιστέψουμε
σε ανομολόγητους χρησμούς,
φέτος δεν είναι να `ρθει η άνοιξη,
γιατί σταμάτησε ο χρόνος τον Δεκέμβρη.

Κρύφτηκε το φεγγάρι να μη βλέπει
πώς θύμωσε ο ποταμός,
πώς λύγισε ο μόσχος,
πώς ένα σύννεφο εξόριστο
έχασε πια τα βήματά του,
πώς χαμηλώσανε τα βλέφαρα
πίσω από τις κλεισμένες γρίλιες

Τώρα, οι γερόντισσες
αρχίζουνε αλλιώς το παραμύθι:
"...Αλήθεια, τι πονάει περισσότερο
ένα άγριο βλέμμα ή μια σφαίρα..."

Δεκέμβρης 2008