Η Ασπασία από τη Μίλητο, υπήρξε η ηγερία του Περικλή, του θεμελιωτή της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Ήταν μια ξεχωριστή εταίρα, δασκάλα του Περικλή και του Σωκράτη στη φιλοσοφία και στη ρητορική τέχνη, όπως ισχυρίζονται κάποιοι αρχαίοι συγγραφείς.
Στην εποχή που την ονομάζουμε σήμερα `Ο Χρυσούς Αιών του Περικλέους`, γνώρισε την απόλυτη δόξα και την αναγνώριση, αλλά πάνω απ` όλα γνώρισε την απόλυτη αφοσίωση του ισχυρότερου άνδρα της εποχής της, `που δεν έφευγε ποτέ από την οικία τους, χωρίς να τη φιλήσει`.
Λέγεται ότι ο Περικλής δεν έπαιρνε καμμία πολιτική απόφαση χωρίς να ζητήσει προηγουμένως και τη δική της άποψη.
Έχαιρε της εκτιμήσεως των φιλοσοφικών κύκλων και ήταν αγαπητή φίλη του Σωκράτη.
Η ιστορία την κατέγραψε μαζί με άλλες σημαντικές γυναίκες του ελληνικού κόσμου, όπως η ωραία Ελένη, η Κλεοπάτρα, η Υπατία.
Όταν η Δύση την ανακάλυψε στην περίοδο της Αναγέννησης, ξαφνικά έγινε η πλέον αγαπητή ηρωίδα, σύμβολο της ανεξαρτησίας, παράδειγμα προς μίμησιν, γράφτηκαν γι` αυτή θεατρικά έργα, ποιήματα και μυθιστορήματα από σημαντικούς συγγραφείς.
Ακόμη και σήμερα το όνομα Ασπασία παραπέμπει στη δύναμη, στη γνώση και στην αφοσίωση. Ποια ήταν όμως η αληθινή Ασπασία;
Μια ενδελεχής έρευνα στις πηγές, μέσα από την οποία σκιαγραφείται για πρώτη φορά η προσωπικότητα της Ασπασίας, της ηγερίας του Περικλή.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]