Μέσα στους δύο τελευταίους αιώνες, ο επιστημονικός κλάδος της τριπλής σχέσης μας με τα ιστορικά κτίρια -δηλαδή η προστασία, η συντήρηση και η αποκατάσταση- έχει κάνει εντυπωσιακά άλματα. Παράλληλα, έχουν εξελιχτεί και οι τρόποι ένταξης νέων χρήσεων σε πρόσφορα παλαιά κελύφη, τα οποία ενσωματώνονται στη σύγχρονη ζωή -κεντρικό θέμα αυτού του βιβλίου. Η διπλή αυτή πράξη, ένταξη και ενσωμάτωση, χαρακτηρίζει τη μεταμόρφωση της παλαιότερης αρχιτεκτονικής από την αρχική της κατάσταση σε κάτι ριζικά διαφορετικό, ως προς τη μορφή και το περιεχόμενο.
Ως διδακτικό βοήθημα, το παλαιό τοποθετείται στο ανατομικό τραπέζι και τεμαχίζεται στα επιμέρους ομοιογενή συστατικά του -ως ιερό σώμα, ταριχεύεται με αναστρέψιμες χειρονομίες, ώστε να ξεγελάσει τη φθορά του χρόνου- ως χρηστικό αντικείμενο, μεταμφιέζεται σε υβρίδιο που κυκλοφορεί στον κόσμο των ζωντανών.
Αυτού του είδους οι επεμβάσεις σε παλαιότερα κτίσματα ανήκουν πλέον στην καθημερινότητα μας. Το ανεξάντλητο πρωτογενές υλικό που βρίσκεται στη διάθεση μας διαρκώς διευρύνεται φτάνοντας έως το παρόν, ο κατάλογος των αρχιτεκτονικών μεταμορφώσεων απλώνεται απέραντος, και οι διεθνώς καταχωρημένες περιπτώσεις υποδειγματικής εφαρμογής τις τελευταίες δεκαετίες είναι εντυπωσιακές. Όλες οι ενδείξεις μαρτυρούν ότι παρακολουθούμε την ανάπτυξη ενός μεγάλου και δυναμικού ρεύματος στην αρχιτεκτονική δημιουργία, άμεσα ή έμμεσα συνδεμένου με το αντικείμενο, που επηρεάζει αισθητά την παραγωγή της καθαυτό νέας αρχιτεκτονικής. Γι` αυτό, δίκαια διεκδικεί τουλάχιστον ισότιμη με αυτήν αναγνώριση. [...] Τα έργα που παρουσιάζονται στον Α` τόμο των "Αρχιτεκτονικών μεταμορφώσεων" προέρχονται από τις περιοχές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)