Το νέο αυτό βιβλίο Οργανικής Χημείας αποτελεί προϊόν εμπειρίας και προβληματισμού από τη μακροχρόνια πανεπιστημιακή διδασκαλία του σχετικού μαθήματος, σε διάφορα επίπεδα. Με εξαίρεση τους φοιτητές του χημικού και του φαρμακευτικού τμήματος, όλοι όσοι διδάσκονται την Οργανική Χημεία έπρεπε να αφομοιώσουν μια σεβαστή σε όγκο διδακτική ύλη, όπου η έμφαση ήταν στις παρασκευές και τις ιδιότητες των οργανικών ενώσεων, είτε τάξεων είτε συγκεκριμένων εκπροσώπων. Πολλές από αυτές, γνωστές από τον 19ο αιώνα, ήταν ήδη ξεπερασμένες από τις προόδους που έχουν συντελεστεί, ενώ άλλες ήταν εξειδικευμένες, χωρίς να παρουσιάζουν γενικότερο ενδιαφέρον. Τα νεώτερα επιτεύγματα, εξάλλου, δεν υπήρχε τρόπος να χωρέσουν μαζί με την παραδοσιακή ύλη, η οποία συνήθως δεν είχε επαρκή αιτιολόγηση. Ακόμη, εμφιλοχωρούσαν αρκετοί τύποι ενώσεων ιστορικής σημασίας, μαζί με παράθεση βιομηχανικών και βιοχημικών προεκτάσεων. Το αποτέλεσμα ήταν μια απροθυμία εκ μέρους των φοιτητών στην προσέγγιση του μαθήματος με πραγματικό ενδιαφέρον. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]