Αναρωτηθήκατε ποτέ πως προήλθαν οι φράσεις `μη μου τους κύκλους τάραττε`, `πάταξον μεν, άκουσον δε`, `ες αύριον τα σπουδαία`;
Πότε λέμε `εν ριπή οφθαλμού`, `εν τη ρύμη του λόγου`, `εξ απαλών ονύχων`;
Πόσο συχνά χρησιμοποιούμε τις φράσεις `άκρον άωτον`, `δώρον άδωρον`, `ηλίου φαεινότερον`;
Σας θυμίζουν κάτι οι παροιμίες `ουρανός αίθριος αστραπήν ου πτοείται`, `α οικοδεσπότης οίδεν, αγνοεί ο σύμπας κόσμος`, `άλλοι οφθαλμοί γλαυκός, έτεροι του λαγωού`;
Στο βιβλίο αυτό θα βρείτε την προέλευση και τη σημασία φράσεων που γεννήθηκαν ακόμη και πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια και, όμως, βρίσκονται ολοζώντανες στον καθημερινό μας λόγο, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι στο πέρασμα του χρόνου οι λέξεις απλώς κοιμούνται, χωρίς ποτέ να πεθαίνουν.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]