Το βιβλίο "Αρχαία Ελλάδα, Ναοί και Ιερά", αποτελεί μία συνοπτική αλλά πλήρη ανάλυση και περιγραφή των σημαντικότερων ελληνικών αρχαιολογικών χώρων. Η αρχιτεκτονική της Αρχαϊκής και της Κλασικής περιόδου παρουσιάζονται εδώ με τον αμεσότερο δυνατό τρόπο: ιστορικά στοιχεία, πλούσιο φωτογραφικό υλικό, αναλυτικές κατόψεις των μνημείων, ζωγραφικές αναπαραστάσεις και αντιπαραβολή τους με τη σημερινή τους μορφή, συχνότατες αναφορές στις μυθολογικές πηγές και προσεγγίσεις της αρχαιοελληνικής λατρευτικής πρακτικής, καθώς επίσης και πληροφορίες για τα παρακείμενα των αρχαιολογικών χώΙρων μουσεία, όπου αυτά υπάρχουν, συνθέτουν τον πληρέστερο ίσως γενικό Αρχαιολογικό Οδηγό που έχει ποτέ εκδοθεί στον ελλαδικό χώρο.
Μία έγκυρη ομάδα αρχαιολόγων υπογράφει τις εν λόγω παρουσιάσεις των αρχαιολογικών χώρων, όπως αυτοί διακρίνονται βάσει μίας γεωγραφικής ταξινόμησης: Στερεά Ελλάδα, Πελοπόννησος, Μακεδονία, Ήπειρος Αιγαίο, Ιόνιο και Κρήτη. Στις δε τελευταίες σελίδες, ο αναγνώστης θα βρει μία εξόχως εξυπηρετική "Εισαγωγή στην αρχαία ελληνική αρχιτεκτονική" και ένα συνοπτικό αρχιτεκτονικό γλωσσάρι. Κάθε ναός σημαντικός από αρχιτεκτονική ή ιστορική άποψη περιλαμβάνεται στο ανά χείρας βιβλίο.
Βεβαίως, πιο αναλυτική περιγραφή γίνεται στα μεγάλα και ξακουστά ιερά του αρχαίου ελληνικού κόσμου: Ακρόπολη, Δελφοί, Ολυμπία κτλ. Κοντά σε αυτά, η συντακτική ομάδα της έκδοσης αποφάσισε να προσθέσει και μία σειρά μνημείων που, παρότι δεν ανήκουν, χρονολογικά ή θεματικά, στη λογική του βιβλίου, εντούτοις σίγουρα θα ξένιζε τον περιηγητή-αναγνώστη η παράλειψη τους Πρόκειται για αρχαιολογικούς χώρους μείζονος σημασίας που ανάγονται στους Προϊστορικούς χρόνους (Ακρωτήρι Θήρας Ανάκτορα Κνωσού, Φαιστού και Μαλίων, Μυκήνες) και στους Ελληνιστικούς- Ρωμαϊκούς χρόνους (Βεργίνα, Δίον, Φίλιπποι, αρχαία Θεσσαλονίκη και Ρωμαϊκή Αγορά Αθηνών). Εντούτοις κεντρικός πυρήνας του βιβλίου παραμένει η Κλασική περίοδος για την οποία άλλωστε ο Lewis Mumford, από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Ιστορίας και της Φιλοσοφίας των Επιστημών του 20ού αιώνα, έχει πει: "Είναι η εποχή που η σκέψη μένει για λίγο μετέωρη, και με ευαίσθητο βλέμμα περιτρέχει τον φυσικό κόσμο, προσέχει, ερευνά, παρατηρεί και, με ένα άλμα, περνά από τη χώρα της ξέφρενης φαντασίας στο Λόγο, την οργανωμένη γνώση".