`Δεν μπορούσα να ξεχωρίσω το όνειρο από την εγρήγορση, και δεν ήξερα πού άρχιζε η πραγματικότητα και πού τελείωνε η παραίσθηση. [...] Δυο σπείρες που διασταυρώνονται η μία με την άλλη και συγχέονται δίχως ποτέ ν` αγγίζονται αναπαριστούν πολύ καλά εκείνη τη δικέφαλη ζωή που υπήρξε η δική μου.`
Σε όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, ο Theophile Gautier υπηρέτησε το λογοτεχνικό είδος του φανταστικού. Έγραψε ο ίδιος φανταστικές νουβέλες και διηγήματα, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην εισαγωγή συγγραφέων όπως ο και ο στη Γαλλία, συμμετείχε ενεργά στο διάλογο με τους συγγραφείς της εποχής του. Η λογοτεχνική του επικράτεια βρίσκεται στο σημείο συνάντησης του ρομαντισμού και του αισθητισμού, σ` έναν κόσμο που ακροβατεί στα σύνορα του πραγματικού και του εξωπραγματικού. Δημιουργεί μια λογοτεχνία του ονείρου, όπου η επιθυμία προβάλλεται σ` έναν κόσμο έξω από τους περιορισμούς του χρόνου και του εφικτού, όπου το ιδεώδες γίνεται απτό και ταυτόχρονα επικίνδυνο και απειλητικό. Το παρελθόν και το μέλλον συμπλέκονται, κόσμοι περασμένοι και υπερβατικοί ζωντανεύουν, γυναίκες φαντάσματα επανέρχονται στη ζωή.
Τα διηγήματα αυτού του τόμου συστήνουν με τον καλύτερο τρόπο ένα συγγραφέα που ολόκληρο το έργο του υπήρξε η γέφυρα μεταξύ της αισιοδοξίας του πρώιμου ρομαντισμού και της σκληρής διάψευσης που εκφράστηκε στο τέλος του 19ου αιώνα από το κίνημα του ρεαλισμού.
Η έκδοση συνοδεύεται από εκτενή εισαγωγή του Marc Eigeldinger, επιμελητή της γαλλικής έκδοσης του 1981 των Φανταστικών Διηγημάτων του Γκωτιέ, επίμετρο της μεταφράστριας με τίτλο `Ο εφιαλτικός τόπος του ιδεώδους` και αναλυτική εργοβιογραφία του Θεόφιλου Γκωτιέ.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]