[...] Εντυπώσεις από ταξίδια, από αστικές διαδρομές κι από την επικοινωνία με πρόσωπα που έτυχε να συναντήσω στον δρόμο μου, να τα γνωρίσω και να συνδεθώ μαζί τους, να γίνω φίλος τους, και που δεν τα ξαναείδα ποτέ.

Στιγμές που βιώνουμε και πρόσωπα που ανταμώνουμε κι ανταλλάζουμε μαζί τους κάποιες φράσεις ανάγκης, χωρίς πραγματική γνωριμία, αλλά και άνθρωποι που περνούν δίπλα μας τυχαία... [...]

Περιστατικά τυχαία κι απρόσμενα, που άφησαν το ίχνος τους χαραγμένο στη μνήμη. Απλά, φυσικά ή κάπως ιδιότυπα. Ανθρώπινα πάντα. [...]

(Νίκος Μοσχονάς, από το προοίμιο)