Ο θεός των μονοθεϊστικών θρησκειών δεν ορίζεται, δεν κατανοείται...
Ο κουζουλός κάθε χωριού έχει την ίδια γνώση για το θεό με τον εκάστοτε αρχιεπίσκοπο: απολύτως καμία!..

Κι όμως αυτός ακριβώς ο θεός αποτελεί το σημείο αναφοράς για τη διάδοση ευτελών παραμυθιών και ηθικολογιών, οι οποίες αποτελούν τη λεγόμενη "θεολογία".

Όλα αυτά δεν θα είχαν καμία σημασία, αν δεν υπήρχε από πίσω ένας ιεραρχικά δομημένος μηχανισμός, η λεγόμενη εκκλησία, που γιγάντωσε με την υποστήριξη της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας και με σκοπό τον πλουτισμό και την κοινωνική επιρροή των ρασοφόρων μελών της.

Η δύναμη της εκκλησίας διασφαλίζεται από τον πολλαπλασιασμό, τον αυστηρό έλεγχο και την εκμετάλλευση του "ποιμνίου" της, πως στην πραγματική κτηνοτροφία κάθε βοσκός διατηρεί το "ποίμνιό" του αποκλειστικά για άρμεγμα, κούρεμα, πούλημα και σφαγή...

Ένας συνήθης πολίτης, που γεννιέται και μεγαλώνει ως αθώος αμνός του εκκλησιαστικού "ποιμνίου", δεν είναι εύκολο να χειραφετηθεί θρησκευτικά, ακόμα κι αν έχει καταλάβει από νωρίς την κοροϊδία και την εκμετάλλευση που υφίσταται. Υπάρχουν γύρω του πολλοί άλλοι, οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται, δεν ενοχλούνται ή και βολεύονται από τη διαμορφωμένη κατάσταση...

Κάποιοι άλλοι όμως δεν βολεύονται, αντιδρούν, επαναστατούν και διεκδικούν αποδέσμευση από τον έλεγχο των ρασοφόρων !

Αυτήν ακριβώς την πράξη "αποχαιρετισμού" περιγράφουν σε τούτο το βιβλίο σαράντα πέντε φίλες και φίλοι που καταθέτουν όσες προσωπικές εμπειρίες και δυσκολίες αντιμετώπισαν με τον εαυτό τους, την οικογένεια, τον κοινωνικό περίγυρο και τους διάφορους καταπιεστικούς μηχανισμούς, όταν αποφάσισαν να κάνουν το μικρό αλλά σημαντικό βήμα της αποστασιοποίησης από τη θρησκευτική πίστη...