Είναι ευρύτερα πλέον γνωστό ότι εδώ και αρκετά χρόνια παρατηρείται - διεθνώς, αλλά και στην Ελλάδα - ανανέωση του ενδιαφέροντος για το παραμύθι. Το ενδιαφέρον αυτό εκδηλώνεται έμπρακτα με την πλούσια (σχεδόν αθρόα) έκδοση παραμυθιακών συλλογών, αλλά και με τη μελέτη του παραμυθιού, και μάλιστα από ειδικούς διαφόρων κλάδων: λαογράφους, παιδαγωγούς, ψυχολόγους, φιλολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς και άλλους, μέσα και έξω από το πανεπιστήμιο και, κυριότερο ίσως, σε αποδοτική και ευοίωνη περαιτέρω συνεργασία των δύο αυτών πλευρών. (...) Στον τόμο αντανακλάται, νομίζω, όλη η θέρμη που χαρακτηρίζει αυτή τη νέα σχέση του σύγχρονου διανοούμενου με το παραμύθι, το οποίο λοιπόν δίνει μιαν ακόμη- και μάλιστα πειστική- μαρτυρία για την αλήθεια της αιωνιότητάς του!
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]