Η έρευνα της ιστορίας, εκτός των τειχών, δυτικής Θεσσαλονίκης διεξάγεται στην σκιά του φωτισμένου ειδώλου της πόλης. Στο περιθώριο της βασικής βιβλιογραφίας για τη Θεσσαλονίκη, αναζητήθηκε το παρελθόν της περιοχής την οποία διασχίζει η οδός Λαγκαδά. Ομώνυμος με την οδό αυτή ήταν και ο αρχικός τίτλος του βιβλίου. Αν προτιμήθηκε τελικά κάποιος άλλος, αυτό έγινε για λόγους που άπτονται της σημερινής πραγματικότητας: τα τσιφλίκια Λεμπέτ, Καραχουσεΐν και Χαρμάνκιοϊ όριζαν στο 18ο αιώνα την ίδια περιοχή που καλύπτουν σήμερα οι δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης. Η παρούσα εργασία καλύπτει την «προϊστορία» αυτής της περιοχής κι αυτό όχι μόνον επειδή ξεκινάει από τους προϊστορικούς οικισμούς αλλά επειδή η «ιστορία» της έχει σίγουρα αφετηρία την έλευση των προσφύγων του 1922. Χρονολογικό ορόσημο του τέλους της «προϊστορίας» είναι η διετία 1919-1920. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]