Η απόφασή μας να εκδώσουμε την ιστορία της πόλης του Αιγάλεω δεν είχε άλλο σκοπό παρά -μέσα από την εξιστόρηση γεγονότων, δράσεων και προσωπικών βιωμάτων- να συνειδητοποιήσουμε την ταυτότητά μας. Να ζωντανέψει η ιστορία την οποία βίωσαν οι εργάτες αυτής της εργατούπολης, οι πρόσφυγες της Ανατολής (Μικρά Ασία, Πόντος) του ξεριζωμού και της φτώχιας, οι κατατρεγμένοι μετά τον εμφύλιο πόλεμο, οι επιστήμονες, οι επαγγελματοβιοτέχνες.
Αυτή η ιστορία εν κατακλείδι για την οποία πρέπει να είμαστε όλοι, παλιοί και νέοι κάτοικοι, υπερήφανοι.
Αλήθεια δεν αποτελεί ιστορία του Αιγαλεώτη, το Μπαρουτάδικο με τα τόσα θύματα στο μεροκάματο του τρόμου; Το ολοκαύτωμα της 29ης Σεπτεμβρίου 1944; Η Ιερά οδός και τα προσφάτως λόγω ΜΕΤΡΟ αποκαλυφθέντα αρχαία χνάρια της; Ο Κηφισός, ο Ελαιώνας, οι Εκκλησίες μας, το ομώνυμο βουνό;

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]