Ο βασικός στόχος του βιβλίου αυτού είναι τριπλός: πρώτον, να προσφέρει στον Έλληνα αναγνώστη ένα βιογραφικό πορτρέτο του J.J. Gibson (ενός από τους πιο σημαντικούς στον 20ό αιώνα ειδικούς της αντίληψης) και τους σπουδαιότερους διανοητικούς σταθμούς της ζωή του· δεύτερον, να παρουσιάσει το έργο και τη σκέψη του στις διαφορετικές περιόδους της επιστημονικής του σταδιοδρομίας, σκιαγραφώντας την ανάπτυξη και την εκλέπτυνση των ιδεών του μαζί με τις κριτικές του στα διάφορα ζητήματα της ψυχολογίας της αντίληψης, με την οποία κυρίως ασχολήθηκε· και, τρίτον, να παρουσιάσει τους θεμελιώδεις προβληματισμούς της οικολογικής ψυχολογίας και να προσφέρει μια βασική της πρόσφατη βιβλιογραφία. Η παρουσίαση γίνεται με μια διαπλοκή των βιογραφικών στοιχείων με το επιστημονικό του έργο, το οποίο, όσο αυτό είναι δυνατό, τοποθετείται σ` ένα ιστορικό πλαίσιο κάνοντας αναφορές στις κυρίαρχες παραδοσιακές προσεγγίσεις της ψυχολογίας (ατομισμός και δομισμός, ψυχοφυσική, συμπεριφορισμός, μορφολογική ψυχολογία, φαινομενολογία, γνωστικισμός) με τις οποίες ο Gibson συσχετίζεται κριτικά απορρίπτοντάς τις, προσφέροντας μας συγχρόνως τη βάση μιας νέας, ριζοσπαστικής προσέγγισης στην ψυχολογία που ονόμασε οικολογική. Η οικολογική αυτή προσέγγιση, που περιγράφεται αναλυτικά στις σελίδες του βιβλίου, διακρίνεται σε τέσσερις άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους θεωρίες: σε μια θεωρία του περιβάλλοντος, σε μια θεωρία της πληροφορίας, σε μια θεωρία του αντιλαμβανόμενου και δρώντος υποκειμένου και σε μια θεωρία της γνώσης. Περιγράφεται το πώς στην ανάπτυξη της νέας αυτής σύνθεσης ο Gibson - εισάγοντας και υποστηρίζοντας την έννοια ενός οικολογικού επιπέδου της πραγματικότητας, όπου τα νοήματα, οι αξίες και οι στόχοι έχουν μια οικολογική βάση και θεμελίωση (οικολογικός ρεαλισμός) - βασίζεται σε τέσσερις θεμελιώδεις για την οικολογική του προσέγγιση παραδοχές ή αρχές: την αρχή της αμοιβαιότητας, την αρχή του δυϊσμού, την αρχή της ολότητας ή του μη αναγωγισμού και στην αρχή της εμφώλευσης. Στο βιβλίο παρουσιάζονται οι κριτικές αναλύσεις του Gibson και οι εννοιολογικοί του προσδιορισμοί σε διάφορες θεμελιώδεις ιδέες ή έννοιες της ψυχολογίας, όπως είναι, π.χ., οι έννοιες της μορφής, του ερεθίσματος, της αντιληπτικής δραστηριότητας, της πληροφορίας, της μάθησης, του εαυτού, της αναπαράστασης κ.α. Περιγράφεται επίσης το καινούργιο επαναστατικό λεξιλόγιο που εισάγει στην ψυχολογία (π.χ. προσφερόμενες δυνατότητες, περιβάλλουσα οπτική παράταξη, αντιληπτικά συστήματα, διαβαθμίσεις υφής, οικολογικές σταθερές, οικολογική φυσική, οικολογική γεωμετρία, οικολογική οπτική κ.α.) Περιγράφονται, τέλος, οι προσπάθειες του Gibson να εντοπίσει τα λάθη, τις αδυναμίες και τις ανακρίβειες των παραδοχών πάνω στις οποίες στηρίζονται οι κλασικές προσεγγίσεις και οι δύο βασικές αντιμαχόμενες πλευρές: μεταξύ των ατομιστών και των ολιστών, των εμπειριστών και συνειρμιστών και των εμφυτοκρατών και ορθολογιστών, των συμπεριφοριστών και των γνωστικιστών.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]