Η πιο συχνή απορία των επισκεπτών της Ακροπόλεως είναι για τον τρόπο της ανύψωσης των μεγάλων μαρμάρων. Εκείνοι που γνωρίζουν κάπως καλύτερα θεωρούν τέτοιες απορίες αφελείς και μερικές φορές έχουν ίσως δίκιο, προσθέτουν δε ενίοτε και μερικά υποτιμητικά σχόλια για τους απορούντες, που συχνά δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτά ακριβώς τα μνημεία είναι πολύ σπουδαιότερα ως καλλιτεχνικά και πνευματικά επιτεύγματα παρά ως χειρωνακτικά. Ωστόσο οι επικρίνοντες επίσης σφάλλουν όταν επιμένουν να προσέχουν και να θαυμάζουν μόνον το άυλο και καθαρά πνευματικό μέρος των επιτευγμάτων και σχεδόν να περιφρονούν το χειρωνακτικό. Φαίνεται, πάντως, ότι αμφότεροι θαυμαστές και μη θαυμαστές του χειρωνακτικού έχουν ένα κοινό. Αντιλαμβάνονται μόνο μερικά, και μάλιστα τα ευκολότερα, από τα τεχνικά ζητήματα της αρχαίας αρχιτεκτονικής. Αγνοούν ότι κάποια άλλα στάδια της εργασίας, όπως η εξόρυξη και η μεταφορά, ήσαν βαρύτερα από εκείνο της ανύψωσης και ότι ακόμη μεγαλύτερο και δυσκολότερο επίτευγμα ήταν η τέλεια επιπέδωση και συνάρμοση των λίθων. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]