Η ιστορία αυτού του βιβλίου είναι πέρα για πέρα αληθινή. Ένας πλούσιος γαιοκτήμονας στο Μαρόκο, καταφέρνει να πείσει δύο ορφανά αδέλφια να του πουλήσουν το χωραφάκι τους. Κι αυτός τα στέλνει, ως μετανάστες, σ` ένα φίλο του στη Γερμανία, που θα τους βρει αμέσως δουλειά. Αλλά αυτός ο `φίλος` είναι ένας ασυνείδητος εκμεταλλευτής.
Έτσι αρχίζει η βασανιστική περιπέτεια των αδελφών - του Χασάν και του μικρού Αχμέτ. Απροστάτευτα, στα νύχια της συμμορίας των εκβιαστών, παράνομα - αφού δεν έχουν άδεια εργασίας - σε μια ξένη χώρα, ζούνε σε άθλια σπίτια, μην έχοντας, πολλές φορές, ούτε να φάνε...
Έτσι χωρίς να το καταλάβουν, κατεβαίνουν, βήμα - βήμα, `στου κακού τη σκάλα`. Κι αυτή η `σκάλα` οδηγεί στο υπόγειο, κι από `κει στο σκοτάδι, στο χάος.
Κάπου - κάπου ένα φως, μια ελπίδα. Για λίγο όμως. Ο Χασάν, στην προσπάθεια του να μαζέψει λεφτά για να γυρίσουν στην πατρίδα, παραδίνεται στα χέρια των εκβιαστών, γίνεται όργανο, και θύμα μαζί, των εμπόρων του `λευκού θανάτου`.
Αλλά, δεν υπάρχουν μόνο οι εκβιαστές. Υπάρχουν και οι άνθρωποι που κάνουν τον αγώνα τον καλό. Κι όχι μονάχα για τα δύο αδέλφια. Αλλά για να γίνει η πλατεία του Σταθμού (αυτή η `σκάλα του κακού`) το μέρος, όπου τα παιδιά, μετανάστες και γερμανάκια, θα χτίσουν τη φιλία, την αγάπη και την ειρήνη μεταξύ τους.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]