Η εναρμόνιση πίστης και ζωής είναι ένα διαρκές έργο για κάθε Εκκλησία, κάθε τόπου και καιρού. Συνεπάγεται διαρκή αυτοεξέταση και επαναπροσανατολισμό της ζωής μας, των σκέψεων και των ενεργειών μας, μέσα από το πρίσμα της μυστηριακής ζωής. Το πεδίο της ηθικής, σύμφωνα με τη Χριστιανική οπτική, αφορά ακριβώς σ` αυτή τη σύνδεση πίστης και ζωής. Είναι η εφαρμογή της αποκεκαλυμμένης αλήθειας σε καταστάσεις -συχνά πολύπλοκες και ασαφείς- της καθημερινής μας ζωής. Κι αυτή η σύνδεση δεν είναι πάντα προφανής ούτε εύκολη. Είναι άλλο πράγμα να εφαρμόσεις το «Ου κλέψεις» στο χώρο της δουλειάς σου. Πως όμως να εφαρμόσεις τη Χριστιανική Ανθρωπολογία στην περίπτωση που μια συγγενής πάσχει από τη νόσο Αλτσχάιμερ και έχει ανάγκη αναπνευστήρα, για να διατηρηθεί στη ζωή; Πώς να μπεις σε μια τόσο φορτισμένη συζήτηση, όπως αυτή που αφορά την έρευνα στα βλαστοκύτταρα και την κλωνοποίηση ανθρώπινων εμβρύων; Και τελικά, πώς να ζήσεις μια ζωή που να αντανακλά την εικόνα του Θεού, μέσα σ` έναν κόσμο που ολοένα σκαρφίζεται εξεζητημένα μέσα απανθρωποποίησής του;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]