Η Ρεβέκκα ήταν δεκατριών χρόνων όταν χάθηκε στη μεγάλη νύχτα του στρατοπέδου. Το τελευταίο αστέρι που είχε απομείνει το ‘χαν καρφώσει στο πέτο του παλτού της. Ήταν ένα κίτρινο εχθρικό αστέρι που σήμαινε θάνατο. Η Ρεβέκκα κουβαλούσε όλα τα παραμύθια του κόσμου. Κάηκαν όμως στο κρεματόριο μαζί με τους Ψαλμούς του Δαβίδ και τη Σοφία του Σολομώντα. (. . .) Δεν θυμάμαι πια τι έγινε. . . Μα δένομαι στην προσδοκία πως κάπου αχνοφαίνεται ένα μικρό φως. . . Μια μικρή ανταύγεια από τη Ρεβέκκα που κινά από το μελλούμενο χρόνο ν’ ανάψει στα μάτια των παιδιών την ελπίδα.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]