Ο Αλκιδάμας ο Ελαΐτης (από την Ελαία της Αιολίδας, στη Μικρά Ασία), σοφιστής και ρητοροδιδάσκαλος, έζησε τον 4ο π.Χ. αιώνα. Ήταν γιος του Διοκλή, συγγραφέα μουσικών έργων. Μαθήτευσε στον ρήτορα Γοργία τον Λεοντίνο, και ήταν αυτός που συνέχισε και ανέπτυξε τις θεωρίες του δασκάλου του για τη ρητορική. Ως βασικό σκοπό της διδασκαλίας του έθεσε το να κάνει τους μαθητές του ικανούς να μιλούν αυτοσχέδια και εκ του προχείρου.
Τα «Ρητορικά ανώνυμα» είναι κείμενα των μεταγενέστερων χρόνων, είτε επιτομές σπουδαστικών εγχειριδίων και συνόψεις διδακτικών μεθόδων, είτε ασκήσεις λόγου και ύφους κατά τους τρόπους της ελληνικής ρητορικής παράδοσης. Το περιεχόμενό τους διαφωτίζει σχετικά με το θεωρητικό υπόβαθρο των ρητορικών διδασκαλιών, την ορολογία και τις κατασκευές των ρητόρων στο συμβουλευτικό, στο δικανικό και στο πανηγυρικό είδος, με τη χρήση συχνά παραδειγμάτων από γνωστά ή μη σωζόμενα κείμενα της αρχαίας γραμματείας και με υποδείξεις για τον σωστό τρόπο δόμησης των συγκεκριμένων ειδών.
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]