Συνέχεια του σχολιασμού του πλατωνικού Αλκβιάδη. Το ζήτημα της επιμέλειας του εαυτού μας και της ανάγκης για διαρκή αυτοέλεγχο.
Ο Πρόκλος, από τους τελευταίους μεγάλους διανοητές της νεοπλατωνικής φιλοσοφίας και του αρχαιοελληνικού φιλοσοφικού στοχασμού εν γένει, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 8 Φεβρουαρίου του 412 μ.Χ. Γόνος πλούσιας οικογένειας από τη Λυκία, σπούδασε στα καλύτερα εκπαιδευτικά κέντρα της εποχής του, Αλεξάνδρεια, Κωνσταντινούπολη, Αθήνα. Εκεί ήρθε σε επαφή με την αθηναϊκή νεοπλατωνική Ακαδημία, η οποία τον κατέκτησε οριστικά και της οποίας έγινε διευθυντής μετά το θάνατο του δασκάλου του, του Συριανού. Πέθανε στην Αθήνα στις 17 Απριλίου του 485 μ.Χ. και ετάφη κοντά στον Λυκαβηττό. Ζώντας σε μια εποχή συγκρητιστικού χάους, θα συνθέσει σε ένα ενιαίο και πολύπλοκο σύστημα ολόκληρη την προγενέστερή του νεοπλατωνική φιλοσοφική παράδοση, επηρεασμένη από στοιχεία πυθαγορικά, αριστοτελικά και στωικά· στο σύστημά του θα συνωθήσει τον έναν θεό, τις νοητές και τις νοητικές υποστάσεις, τη μαγεία και διάφορα όντα δαιμονικού χαρακτήρα, και με αυτή τη μορφή θα το παραδώσει στον σχολαστικό Μεσαίωνα. Το έργο του αποτελεί βασική πηγή για κάθε μελετητή της νεοπλατωνικής φιλοσοφίας, αλλά και του ίδιου του Πλάτωνα, του οποίου συχνά προτείνει πρωτότυπες και εξαιρετικά ενδιαφέρουσες ερμηνείες.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]