Βιβλία Στ`, Ζ`: Περιγραφή των μερών του θώρακα. Η καρδιά και οι πνεύμονες. Η παραγωγή της φωνής.
Ο Γαληνός, ο μεγαλύτερος γιατρός της αρχαιότητας μετά τον Ιπποκράτη, ίσως και ισάξιός του, γεννήθηκε στην Πέργαμο το 129 μ.Χ. Γιος του αρχιτέκτονα και μαθηματικού Νικόμαχου, έλαβε επιμελημένη μόρφωση, αρχικά φιλοσοφική και κατόπιν ιατρική. Έπειτα από σπουδές κοντά στους καλύτερους γιατρούς της εποχής του στη Σμύρνη και την Αλεξάνδρεια, επέστρεψε στην Πέργαμο, όπου και διορίστηκε γιατρός των μονομάχων. Ταξίδεψε για πρώτη φορά στη Ρώμη το 161 μ.Χ, όπου απέκτησε μεγάλη φήμη, αλλά και προκάλεσε μεγάλο φθόνο, τόσο ώστε να αναγκαστεί να φύγει με το ξέσπασμα μιας μεγάλης επιδημίας το 166 μ.Χ. Η φήμη του όμως είχε γίνει τόσο μεγάλη ώστε ο αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος τον κάλεσε και πάλι το 168 μ.Χ. ως προσωπικό του γιατρό. Άγνωστος παραμένει ο τόπος και ο χρόνος του θανάτου του, πιθανολογείται η Σικελία γύρω στο 200 μ.Χ.
Συγγραφέας εκατοντάδων, φιλοσοφικών, και γραμματικών έργων, εκλεκτικός πάντοτε στις απόψεις του και πιστεύοντας ότι `ο άριστος ιατρός είναι και φιλόσοφος`, συνόψισε σε ένα περίτεχνο, μερικές φορές αντιφατικό και συγκεχυμένο, οπωσδήποτε όμως πλήρες και ενδιαφέρον σύστημα, ολόκληρη την προγενέστερη ιατρική και φιλοσοφική του παράδοση, από τον Ιπποκράτη και τον Πλάτωνα ώς τον Αριστοτέλη και τους Στωικούς. Το σύστημα αυτό θα αποτελέσει τη βάση της αραβικής και μεσαιωνικής, αλλά και της νεότερης λαϊκής ιατρικής. Η αντιμετώπιση του ανθρώπινου σώματος ως ενιαίου συνόλου που στην υγιή του κατάσταση το χαρακτηρίζει η απόλυτη ισορροπία και το μέτρο, καθώς και η προβολή ενός ιατρικού προτύπου που στέκεται υπεράνω υλικών αγαθών και κάθε είδους σκοπιμοτήτων, καθιστούν το έργο του ενδιαφέρον ακόμα και στη σημερινή εποχή της αλματώδους τεχνολογικής προόδου.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]