"Η ποίηση δεν είναι μαντεία που απευθύνεται σε μυημένους. Έστω κι αν διαθέτει κάποτε και μυστικούς κώδικες. Είναι λόγος. Πρέπει να ερευνάται με αισθητικά και όχι επιστημονικά κριτήρια, αφού η ποίηση δεν είναι επιστήμη αλλά τέχνη".
(απόσπασμα από το βιβλίο)

Ένα corpus για τους θιασώτες και τους μελετητές του ποιητικού λόγου αποτελεί το βιβλίο "Αξονική τομογραφία του ποιητικού λόγου", του ποιητή και κριτικού Δημήτρη Νικορέτζου. Πρόκειται για τη συγκέντρωση σε έναν τόμο των απόψεων που διατύπωσαν για την τέχνη της ποίησης στο περιοδικό "Νέα Εστία", οι συγγραφείς Έφη Αιλιανού, Τάκης Βαρβιτσιώτης, Μαντώ Ζολώτα, Δημήτρης Νικορέτζος, Ευαγγελία Παπαχρήστου-Πάνου, Λένα Παππά, Θ.Δ. Φραγκόπουλος και Ιφιγένεια Χρυσοχόου.
Ο Δ. Νικορέτζος σημειώνει ότι ο διάλογος αυτός "μπορεί να καταστεί πολλαπλά χρήσιμος, τόσο στους ποιητές όσο και σε κείνους που ενδιαφέρονται για θέματα που συνάπτονται με την αιτιώδη σχέση τέχνης και ποίησης, μέσα στο πλαίσιο των πολύτροπων κοσμολογικών εξελίξεων και μεταλλαγών, που επέβαλαν, υπέβαλαν -αλλά και απέβαλαν- οι καιροί. Το αίτημα του διαλόγου δεν ήταν το κυνήγι των μαγισσών, ούτε η κατάθεση εξειδικευμένων θεωριών, προσιτών στους φιλολόγους ή στους οικειωμένους σε θέματα συγκριτικής λογοτεχνίας ή αποδόμησης του ποιητικού λόγου".
Η "Αξονική τομογραφία του ποιητικού λόγου" αποτελεί προσπάθεια "να επιχειρηθεί μια απάντηση στο ``Δήλειο`` πρόβλημα, τί επιτέλους είναι ο ποιητικός λόγος, με την πρόθεση να συμβάλει ο καθένας -στο μέτρο της προσωπικής του αντίληψης- στη σύνθεση μιας, όσον ένεστι, ολοκληρωμένης άποψης, που θα γεωδαιτούσε την περιοχή της ποιητικής ``επικράτειας``. Ήθελα να ενεργοποιήσω τον προβληματισμό των αναγνωστών γύρω από μία αισθητική έκφανση του λόγου, την ποίηση, για την οποία, ουσιαστικά, δεν έχει δοθεί ποτέ ως τώρα κάποια ``εξ ορισμού`` ταυτοτική ερμηνεία".