Άλλη μια φορά ο Γάννης Σουλιώτης μας συγκινεί, με μια ποιητική μετάφραση τώρα, που υπογραμμίζει το σεβασμό του για τον ποιητή, το θέμα του, και το ανθρώπινο συναίσθημα. Η νέα αυτή μετάφραση του ποιήματος του Φερνάντο Πεσσόα "Αντίνοος" όχι μόνο αναδεικνύει την ευαισθησία του ποιητή για τον ανθρώπινο πόνο, αλλά στρέφει και την προσοχή μας στην ποίηση και την τέχνη σαν τη μόνη εναλλακτική λύση στη μονιμότητα του θανάτου.

Στο ερωτικό πάθος του Αδριανού και την απύθμενη θλίψη του για το χαμό του αγαπημένου Αντίνοου, ο ποιητής βρίσκει άλλη μια "μάσκα" που του επιτρέπει να ξεδιπλώσει μια ακόμα πτυχή της ανεξερεύνητης ψυχής του που μάχεται ενάντια στη ματαιότητα του εφήμερου πάθους και στο φόβο του θανάτου. Η μάσκα αυτή του προσφέρεται στη μορφή του Ρωμαίου Αυτοκράτορα και στο φλογερό πάθος του τελευταίου για τον ωραίο έφηβο που "πνίγηκε στο Νείλο" ή, σύμφωνα με άλλη εκδοχή, που αυτοκτόνησε αυτοθυσιαζόμενος για να δώσουν οι θεοί μακροζωία στον γενναιόδωρο ευεργέτη του. Ο θάνατος του νέου, ξαφνικός, αδικαιολόγητος, και παράλογος, προκαλεί απύθμενη οδύνη και υπαρξιακή αγωνία στον αυτοκράτορα, που γυρεύει παρηγοριά στη θεοποίηση του νέου. Έξη χρόνια αργότερα, ο Αδριανός θα πάρει δηλητήριο και θα βάλει τέλος στη ζωή του. [...]

(απόσπασμα από την εισαγωγή του βιβλίου)

ΑΝΤΙΝΟΟΣ

Έτσι συνέχιζε, σαν εραστής που περιμένει,
από τόπο σε τόπο με την αμφιβολία στο ταραγμένο του μυαλό.
Πότε ήταν η ελπίδα του ένας σκοπός μεγάλος
που έτρεφε τη θέλησή του για ζωή, πότε ένιωθε τυφλός
μπροστά στην ορατή, ακαθόριστη επιθυμία.

Όταν ο θάνατος κι ο έρωτας συναντιώνται τι νιώθουμε δεν ξέρουμε!
Όταν ο θάνατος τον έρωτα αποτρέπει δεν ξέρουμε τι ξέρουμε.
Πότε η αμφιβολία του ελπίζει, πότε η ελπίδα του αμφιβάλλει.
Πότε, αυτό που ονειρεύτηκε η επιθυμία του, το νόημα του ονείρου αψηφά
και σε βαρύθυμο κενό παγώνει.
Μετά οι θεοί ξανάδωσαν ζωή στη σβησμένη της αγάπης λάμψη.

"Ο θάνατός σου μου έχει δώσει μεγαλύτερη ηδονή -
πάθος σαρκικό μανιασμένο για αιώνια ζωή.
Τη μοίρα την αυτοκρατορική μου εμπιστεύομαι
πως οι υπέρτατοι θεοί που αυτοκράτορα με έκαναν,
θα στέρξουν να μη μου στερήσουν μια πιο αληθινή ζωή.
Η επιθυμία μου είναι να ζεις για πάντα και να μένεις
μια παρουσία σαρκική στη φίλτατή τους χώρα,
την όμορφη, αν όχι ωραιότερη, αφού εκεί
τίποτα τις επιθυμίες μας δεν ασχημίζει
ούτε πονάει η καρδιά μας με αλλαγές και χρόνο κι αγώνα".

[...]