Το ερωτικό παραλήρημα ενός άντρα που, ανάμεσα σε δύο γυναίκες, συνειδητοποιεί ότι η αγάπη του `άλλου` αποτελεί το συνεκτικό ιστό του σώματος και της ψυχής του, και ότι η απώλεια αυτής της αγάπης τον βυθίζει σε ένα τεράστιο κενό, όπου οι διαστάσεις του χρόνου, καθώς και τα όρια ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα καταργούνται. Κι ακόμα, συνειδητοποιεί ότι δύο είναι, εντέλει, οι στιγμές κατά τις οποίες ο έρωτας έχει την ανυπέρβλητη δύναμη που, συνήθως του αναγνωρίζουν : η μια είναι η στιγμή της γέννησής του και η άλλη αυτή του θανάτου του, το μεταξύ αυτών των στιγμών διάστημα δεν είναι παρά ένα διάστημα χειμερίας νάρκης, στη διάρκεια του οποίου τον πρώτο λόγο έχουν ψευδαίσθηση και οι αυταπάτες.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]