Ο Βρόνσκη, στο μεταξύ, παρ` όλη την πλέρια πραγματοποίηση κείνου, που τόσο πολύ πόθησε τόσον καιρό, δεν ήταν απόλυτα ευτυχής. Πολύ γρήγορα αισθάνθηκε πως η πραγματοποίηση της επιθυμίας του, του έδωσε μονάχα έναν κόκκο άμμου από κείνο το βουνό της ευτυχίας που περίμενε. Η πραγματοποίηση αυτή του `δειξε κείνο το αιώνιο σφάλμα, που κάνουν οι άνθρωποι, που φαντάζονται για ευτυχία την πραγματοποίηση της επιθυμίας τους. Τον πρώτο καιρό, αφού φόρεσε τα πολιτικά κι ενώθηκε με την Άννα, αισθάνθηκε όλη τη χαρά της ελευθερίας, γενικά, που δε γνώριζε πρωτύτερα, και της αγάπης και ήταν ευχαριστημένος, όμως όχι για πολύ καιρό. Γρήγορα ένιωσε μέσα στην ψυχή του να προβάλλει η επιθυμία για επιθυμίες, δηλαδή η ανία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]