`Είναι καιρός, λέει ο Freud, να εξοικειωθούμε με αρκετά χαρακτηριστικά του χιούμορ. Το χιούμορ δεν έχει μόνο κάτι το απελευθερωτικό, ανάλογο μ` εκείνο που υπάρχει στο πνεύμα και στο κωμικό στοιχείο, αλλά ακόμη κάτι το μεγαλειώδες και ανυψωτικό, σημάδια που δεν ξαναβρίσκονται μέσα σ` αυτές τις δυο τάξεις της απόκτησης της ηδονής από μια διανοητική ενεργητικότητα. Το εργαλείο τείνει καταφανώς στο θρίαμβο του ναρκισσισμού, στο άτρωτο του εγώ που επιβεβαιώνεται θριαμβευτικά. Το εγώ αρνείται ν` αφεθεί να κομματιαστεί, ν` αφεθεί να υποστεί την οδύνη από τις εξωτερικές πραγματικότητες, αρνείται να δεχτεί το ότι οι τραυματισμοί του εξωτερικού κόσμου μπορούν να το αγγίξουν, πολύ περισσότερο, φροντίζει να βλέπουν ότι αυτά του προξενούν ευκαιρίες χαράς`.
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]