Κανενός άλλου λαού στον κόσμο δεν είμαστε σε θέση να διερευνήσουμε την ιδιαίτερη ανάπτυξη του πνεύματος του, σε τόσο μεγάλη χρονική έκταση και σε τέτοια μεγάλη ποικιλία και αφθονία γραπτών πηγών, όσο του ελληνικού. Ακόμη και για μια εντελώς ιδιαίτερη όψη αυτού του πνεύματος, το χιούμορ, την παρωδία, τη σάτιρα, το κωμικό, τη μιμική φάρσα, σε λίγα λόγια εκείνη τη χροιά που ενδύεται η γλωσσική έκφραση για να αποδώσει την αστεία πλευρά της ζωής, ο πλούτος των ελληνικών πηγών μας επιτρέπει να ανιχνεύσουμε τις ποικίλες μορφές με τις οποίες απέκτησε υπόσταση.(. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]