Πρόκειται για την ιστορία του Ανδρόγυ, της Μηνέας και της Μαριάνθης που ζουν την τριγωνική σχέση τους και τη διαλύουν κάτω από το βάρος αντιθέσεων που δεν αναγνωρίζουν έγκαιρα. Ο συγγραφέας για να αποδώσει ανάγλυφα τη διαδικασία αυτής της διάλυσης, παρακολουθεί, αναλύει και ανασυνθέτει το μύθο του κάθε προσώπου μεμονωμένα, όπως μεμονωμένα τον αναπαράγουν τα ίδια τα πρόσωπα μέσα στο κείμενο. Αποκαλύπτεται έτσι και ο ίδιος πιασμένος από τους μηχανισμούς μυθοποίησης που ξεσκεπάζει, με τη μόνη διαφορά ότι το δικό του άλλοθι δεν είναι ο μύθος αλλά οι λέξεις που τον αποδίδουν. Παραμένει έτσι το πιο ελεγχόμενο πρόσωπο στην ιστορία.