[. . .] Η Νίνα Αλέξη, στο έργο της `Ανάσταση Αγάπης` προσπαθεί να αποφύγει την παγίδα της στιγμιότυπης ακολουθίας λεκτικών και παραλεκτικών στοιχείων επιτυγχάνοντας έτσι να ολοκληρώσει μια σκέψη και να περατώσει μια πράξη αντανακλώμενου θεατρικού βίου. Οι ήρωές της κινούνται στο στέρεο υπόβαθρο μιας γλώσσας που σέβεται θεμελειώδεις κανόνες αισθητικής της ιδέας και της δομής. Δεν φλυαρούν και γνωρίζουν καλά το παιχνίδι της συνδιαλεκτικής ενοχής. Αναπτύσσουν, βάσει ενός δεμένου και ταχύρυθμου μέτρου, τις θέσεις και τις σκέψεις τους, εκθέτουν με σύνεση τα βιώματα και τα όνειρά τους, εξελισσόμενοι, σε σχηματικά πλαίσια δράσεως, ανάλαφρα και αποτελεσματικά. [. . .]

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]