Τα τρία διηγήματα του Λεονίντ Αντρέγιεφ που περιέχονται στον τόμο αυτό, γράφτηκαν μεταξύ των ετών 1905 - 1908, στο απόγειο της συγγραφικής σταδιοδρομίας του δημιουργού τους. Ο Αντρέγιεφ θίγει και εδώ τα αγαπημένα του θέματα, την υποκρισία της κοινωνίας (Οι χριστιανοί), την τρομοκρατία και τα επαναστατικά ιδεώδη (Έρεβος), την αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων και το παράλογο της ύπαρξης (Αναμνήσεις ενός φυλακισμένου). Μέσα από τα κείμενά του, ο αναγνώστης ανακαλύπτει τη διορατική ματιά ενός συγγραφέα που πρόβλεψε τις ανησυχίες και την αταξία που θα επικρατούσαν σ’ όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]