Συνήθως η φράση `Κλείδα του Σολομώντα` ή η λέξη Σολομωνική φέρνουν αυτομάτως στο μυαλό τη λέξη μαγεία. Σκοπός μου όμως, όσον αφορά σε αυτό το βιβλίο, δεν ήταν να γράψω μία πραγματεία περί μαγείας. Το θέμα είναι αχανές και εξαιρετικά περίπλοκο, οι δε ορισμοί του φαινομένου είναι τόσο πολλοί όσοι και οι συγγραφείς που ασχολήθηκαν με το θέμα. Ακόμα κι αν είχα αποφασίσει να επιλέξω ανάμεσα στους ειδικούς επιστήμονες (που ασχολούνται με τη μαγεία ακαδημαϊκά) και τους αποκρυφιστές (που εφαρμόζουν μία πρακτική προσέγγιση), θα βρισκόμουν σε δυσχερή θέση, καθώς ούτε οι μεν ούτε οι δε φαίνεται να συμφωνούν ακόμα και μεταξύ τους. Πέρα απ` αυτό, κάποιοι ορισμοί είναι τόσο γενικευμένοι, ώστε να δυσκολεύεται κάποιος να αποφασίσει ποια ακριβώς φαινόμενα πρέπει να κατατάξει στο φαινόμενο `μαγεία` και ποια να αφήσει απέξω. Για να δώσω ένα ακραίο παράδειγμα, ο ορισμός του αποκρυφιστή Άλιστερ Κρόουλι `Μαγεία είναι η επιστήμη και η τέχνη της πρόκλησης αλλαγής σύμφωνα με τη θέληση` θεωρητικά θα μπορούσε να περιλαμβάνει ακόμα και τη λήψη μίας ασπιρίνης για τη θεραπεία του πονοκεφάλου ή και τη διακόσμηση ενός δωματίου, ενέργειες των οποίων η σχέση με τη μαγεία είναι τουλάχιστον αμφίβολη.
Σε αυτό το βιβλίο επέλεξα να ασχοληθώ με ένα σχετικά μικρό τμήμα του φαινομένου της μαγείας, το οποίο ονομάζεται Επίκληση. Ακολούθησα το συγκεκριμένο δρόμο επειδή τα γνωστότερα και σημαντικότερα μαγικά βιβλία, όπως η Κλείδα του Σολομώντα, το Λεμέγκετον, το Αληθές Γριμόριο και πολλά άλλα που θα αναφερθούν και θα περιγραφούν στη συνέχεια, στην ουσία δεν είναι παρά εγχειρίδια οδηγιών που αποσκοπούν στην επίκληση πνευμάτων. Έτσι, διευκολύνθηκα αφάνταστα στη μελέτη μου, αφενός επειδή περιορίζοντας το πεδίο είναι ευκολότερο να εξετάσεις κάτι σφαιρικά και αφετέρου επειδή αυτό ακριβώς το τμήμα μαγείας που αναφέρεται στην επίκληση είναι τελείως καθορισμένο. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]