Θα το μετανιώσεις. Θα σ` εκδικηθώ. Θα σε. . . Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. είμαι στο Κέιμπριτζ εδώ και μερικούς μήνες και κάνω το μεταπτυχιακό μου, όταν χτυπάει την πόρτα μου εκείνος. Τον λένε Γιουτζίν Ομπέλο και αναρωτιέται αν θα ήθελα να πάμε μια βόλτα. Και βέβαια θέλω! Φοβερός τύπος. Νάρκισσος! Δεν τον ερωτεύτηκα όμως μόνο γι` αυτό. Στην αρχή ήμουν το παπάκι του· το αρκουδάκι του. Και μετά, το χαλάκι που σκούπιζε τα πόδια του. Η κολλητή μου μου πρόσφερε 50 λίρες για να παραδεχτώ ότι ήταν αισχρός. Μια κυρία που καθόταν δίπλα μου στο λεωφορείο μου είπε: `Δεν νομίζω ότι του αρέσεις, χρυσή μου`. Εγώ όμως επέμενα. Παράτησα τη διατριβή μου, γύρισα στην Αμερική, αλλά ποτέ δεν ξέφυγα από εκείνον. Ένα τηλεφώνημά του, ύστερα από χρόνια, ήταν το μόνο που χρειάστηκε να ξανασμίξουμε. Ο έρωτας με κυρίευσε ξανά. Ώσπου ανακάλυψα ότι δεν ήμουν μόνο το τρίτο, αλλά ίσως το τέταρτο ή πέμπτο πρόσωπο στο γάμο του. Τότε, έδωσα στον οργισμένο μου εαυτό την υπόσχεση που σας έλεγα στην αρχή· θα τον εκδικηθώ. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]