Ο Αλκαίος, ένας αριστοκράτης, ευδαιμονιστής, λάτρης του ωραίου και της καλής ζωής, άριστος ποιητής, μαζί με τον αδερφό του Αντιμενίδα -που δεν δίστασε αργότερα να πάη μισθοφόρος στην Βαβυλώνα και να πολεμήση τους Εβραίους κερδίζοντας τρόπαια εναντίον τους- είναι οι αρχηγοί του ολιγαρχικού κόμματος που αντιπολιτευόταν τον Πιττακό ύστερα από μια πρώτη περίοδο συνεργασίας του. Μαζί τους κι η Σαπφώ, η αριστοκράτισσα απ` την Ερεσό, που ζη στην Μυτιλήνη παντρεμένη μ` έναν πλούσιο Ανδριώτη, τον Κερκύλα και την κόρη της Κλεΐδα.
Όταν τέλειωσε ο πόλεμος με τους Αθηναίους, με την διαιτησία του Κορίνθιου Περίανδρου, που έδωσε μια λύση όχι ικανοποιητική για τους Μυτιληναίους και δημιούργησε καινούργιες τριβές, οι φτωχοαγρότες και ακτήμονες καταφέρνουν πάλι να πάρουν την εξουσία, βάζοντας κυβερνήτη κάποιον Μύρσιλο, από το γένος των Κλεανακτιδών. Τούτον τον τελευταίο, οι ολιγαρχικοί, με επί κεφαλής τον Αλκαίο και Φανία αλλά και την σύμπραξη του Πιττακού, έχοντας στηρίγματα στους γεωμόρους που βαστούν την εξουσία στην Πύρρα -μια μικρή πόλη στο μέσον του νησιού, πάνω στον σημερινό κόλπο της Καλλονής-, θα προσπαθήσουν συνωμοτώντας εναντίον του να τον ανατρέψουν. Η απόπειρα αποτυγχάνει κι οι συνωμότες -εκτός από τον Πιττακό, που την τελευταία στιγμή άλλαξε στρατόπεδο προκαλώντας την διάπυρη, ισόβια μήνι του Αλκαίου- δραπετεύουν αυτοεξοριζόμενοι στην Πύρρα.