Απρόσμενο, αυθόρμητο, τραγικό και πηγαίο το έργο του Αλέξη Ακριθάκη (1939-1994), περνά μέσα από διαφορετικούς, ασυμβίβαστους δρόμους, και συνιστά, στη σύγκλισή τους, μια πρωτογενή και ερευνητική καλλιτεχνική πράξη. Ως δημιουργός έρχεται στην τέχνη αυτοδίδακτος και γνώστης πρώτα της ζωής και του δρόμου και μετά των μουσείων και της ζωγραφικής.
Η σχέση του με την ποίηση εμπνέει τα πρώτα βήματα του στην Αθήνα και τον καθιερώνει με το περιβόητο πια, τσίκι τσίκι. Νεαρός στο Παρίσι, γνωρίζει από κοντά την περιπέτεια του υπαρξισμού. Στην Αθήνα συμβάλλει ενεργά στην ανανέωση της καλλιτεχνικής ζωής των πρώτων χρόνων του `60, με το περιοδικό "Πάλι", το ελληνικό ροκ, τη σύγχρονη τέχνη, την αντίσταση κατά της Χούντας.
Για δεκαπέντε χρόνια στο Βερολίνο, συμμετείχε οργανικά στο στρόβιλο της διεθνούς πρωτοπορίας των χρόνων του `70. Αντισυμβατικός μέχρι σκανδάλου, σαρκάζει τους πάντες -και τον εαυτό του-, βαθιά δεμένος με τα παιδιά και τους τρελούς που θ` αγαπήσει και θα γνωρίσει από κοντά, ολοκληρώνει ένα πλούσιο και πολύπλευρο έργο που εκφράζει σήμερα μια μεστή και πρωτότυπη ελληνική προσφορά στο χώρο της πιο τολμηρής σύγχρονης ευρωπαϊκής δημιουργίας και συνιστά σταθμό στις εικαστικές τέχνες του τέλους του 20ου αιώνα.