Το δηκτικό άγγιγμα της αστείρευτης πένας του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη μετατρέπεται σε βασανιστική μέγγενη, ασφυκτική αγχόνη για το κατεστημένο της σύγχρονης του, νησιώτικης κυρίως κοινωνίας. Η μεθοδευμένη, καυστική σάτιρα παραμένει μόνιμη σύμμαχος και πιστή συνοδοιπόρος της γραφής του. Παράλληλα, η γυναικεία ύπαρξη εγκλωβισμένη σ` ένα άκρως ανδροκρατούμενο περιβάλλον ανακτά τελικά τη θέση που της αξίζει (έστω και σε φιλολογικό επίπεδο), διαμέσου μιας αντικειμενικής σκιαγράφησής της στα κείμενα του διαχρονικού Σκιαθίτη συγγραφέα...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]