(. . .) Ο Αλέκος Αλεξανδράκης για μένα ήταν πάντα η απόλυτη έννοια της λέξης «καλοσύνη», αλλά και του Έλληνα «τζέντλεμαν». (. . .) Με τον κύριο Αλέκο μαζί, κομμάτι κομμάτι του χρόνου «συναρμολογήσαμε» την πολυτάραχη ζωή του ανθρώπου που λάτρεψαν οι γυναίκες και ζήλεψαν οι άντρες για την ομορφιά του και τη γοητεία του. Από τους προγόνους του μέχρι και σήμερα. . . Οι συζητήσεις μαζί του, ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακές όχι μόνο για μένα που είχα διαβάσει ένα μεγάλο μέρος για τη ζωή του, άλλα και για όλους εκείνους που ήθελαν να δουν μέσα από τη ζωή ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες εκπροσώπους της τέχνης, την «μυθική εποχή του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου». Μέσα από όσα μου είπε ο κύριος Αλέκος, με δίδαξε πραγματικά τι σημαίνει να είσαι τόσο μεγάλος, αλλά παράλληλα και τόσο ταπεινός. Μου έμαθε τις λέξεις σεμνότητα, ταπεινοφροσύνη, επαγγελματισμός. Αυτό που σίγουρα σπανίζει στις μέρες μας. . . Μου αποκάλυψε περιστατικά που πιστεύω πως αν δεν ήταν αυτό το βιβλίο δεν θα έμεναν στην ιστορία και θα χάνονταν στον χρόνο (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]