(...) Από παιδί σχεδόν ασχολήθηκα κι έγραψα πολλά περί Αλβανών. Είχα ακόμη την εξαιρετική τύχη να περάσω τα εφηβικά και πρώτα νεανικά μου χρόνια στην συνοικία του Λιούμη, στο Αιγάλεω, όπου ζούσαν πολλοί γέροντες αλβανόφωνοι. Τουλάχιστον οι πιο ηλικιωμένοι. Το όνομα Λιούμη είναι αλβανικό. Στην κοινή γλώσσα Λιούμης ονομάζεται ο ποταμός Αψός. Το όνομα αυτό έγινε οικογενειακό και ακολούθως τοπωνύμιο. Εκεί λοιπόν, στου Λιούμη άρχισα την «προπαίδειά» μου στην Αλβανική, την οποία εκαλλιέργησα, όταν επί διετία έμεινε σπίτι μου ένα υπέροχο ζευγάρι γερόντων από την Μάνδρα. Ο σύζυγος, πολεμιστής του ένδοξου στρατηγού Κοντούλη, που ήταν αλβανόφωνος και υπερασπιστής της αρβανίτικης «διαλέκτου». (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]