(. . .) «Η καθιέρωση της Νέας Ελληνικής, ως επίσημης γλώσσας, χαιρετίστηκε ως μία από τις μεγαλύτερες εκπαιδευτικές μας καινοτομίες. Βάσιμα γεννήθηκε η πεποίθηση ότι το Ελληνόπουλο, απαλλαγμένο από το βραχνά της διγλωσσίας, θα μπορούσε πολύ σύντομα να διαμορφώσει ένα άρτιο, εύχρηστο και εύηχο γλωσσικό όργανο. Σήμερα, επτά χρόνια μετά την επισημοποίηση της δημοτικής, από πολλούς διατυπώνονται ορισμένες ανησυχίες: η γλώσσα μας φτωχαίνει, εκβαρβαρίζεται, μηχανοποιείται, ξενοκρατείται. Ποια η δική σας άποψη;» Τα όσα ακολουθούν στις επόμενες σελίδες είναι αποτέλεσμα μιας ανταλλαγής απόψεων ανάμεσα σε μένα και τους μαθητές μου. Μου εδίδαξαν περισσότερα απ’ ό,τι μπορούσα εγώ να τους διδάξω. Τους χρωστάω, λοιπόν, και τούτο το βιβλίο. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]