Τα πρόσωπα της ιστορίας δεν είναι αυτά που την απαρτίζουν ως πρόσωπα. Είναι σκέψεις, αισθήσεις, είναι η βροχή και ο άνεμος. Ζωή που ζουν και ο συγγραφέας θεατής της, ή καλύτερα ζωγράφος της. Ένας κυβιστικός πίνακας. Το θέμα του είναι το πιο απλό, το πιο καθημερινό. Εκείνος, εκείνη και το πεπρωμένο τους, ο αναρχικός Στρατός, ο καταραμένος καναπές, ο Nietzsche και ο Bobby Fischer. . .
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]