Το έτος 51 μ.Χ. ο απόστολος των εθνών Παύλος ήρθε στην Αθήνα να σπείρει τον Λόγο του Ευαγγελίου. Όμως το κήρυγμά του έπεσε πάνω σε άγονο έδαφος. Οι καρδιές των Αθηναίων ήταν πέτρινες, καθώς είχαν σκληρυνθεί από την λατρεία των Ολυμπίων θεοτήτων. Τα σεβάσματά τους - τα ιερά τους δηλαδή- ήταν αφιερωμένα μόνον σε εκείνους, και αδιαφορούσαν να μάθουν για τον Άγνωστο Θεό που τους ευαγγελιζόταν ο θείος απόστολος. Χρειάστηκε να περάσουν αιώνες, έως ότου οι χριστιανικοί ναοί, τα σεβάσματα αυτά του Υψίστου, ήρθαν να αντικαταστήσουν εκείνα του δωδεκαθέου. Εξαπλώθηκαν από την Αγορά της Αθήνας όπου πρωτοδίδαξε ο Παύλος και διασπάρθηκαν γύρω από την Ακρόπολη αρχικά, μέχρι που ευλόγησαν με τη σεμνή παρουσία τους και την πιο μικρή γωνιά της αθηναϊκής γης. Αυτά τα σεβάσματα της πίστεώς μας που τα υπερασπίστηκαν γενιές Ελλήνων, στέκουν πάντοτε όρθια για να μας θυμίζουν την πορεία μας μέσα στην ιστορία και την εξέλιξη του πολιτισμού.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]