Στου Ανδρέου Κάλβου το κρυσταλωμένο έργο βρίσκει στην γλώσσα μας την πιο εκπλήττουσα, περίλαμπρη εμφάνειά του το απερίγραπτο μυστήριο της Ποίησης.
Έργο λιγοστό εκλεκτικής και μονήρους ύπαρξης, που έζησε τον νοητό της βίο κοντά στον βωμό της Πατρίδας, μέσα σε δάσος δαφνών, αναδύεται κάθε μέρα, όσο πιο ευαίσθητη και σοφή γίνεται η ψυχή μας μέσα στην ποίηση, υψηλότερο, μυστηριωδέστερο, ακήρατο - καθώς η αβέβαιη μορφή του ποιητή παραμένει επίμονα στο ημίφως, και μετά την σιωπή του θανάτου που ελευθέρωσε τις γλώσσες του έργου του.
Έργο κρημνώδες, φανέρωση της αριστοκρατικότητας του πνεύματος, έργο δραματικό της Ελευθερίας και της Ελλάδας, αναδείχνεται σήμερα όργανο και ουσία ακριβή υψηλής εθνικής και ποιητικής παιδείας.
Για τούτο, οι Έλληνες, το τιμούμε αντικρύζοντας στον Ανδρέα Κάλβο το σεπτότερο πρόσωπο της ποίησής μας, το πρόσωπο που μας δίδαξε από ποια σκοτεινά υλικά πόνου, μόνωσης και σιωπής πλάθεται το αθάνατο έργο τέχνης και με ποια οδυνηρή προσήλωση της αξιοπρέπειάς μας τιμάται η αμάραντη αγάπη στην Πατρίδα.
Η "Ευθύνη"